AHÎLİK

Ahilik, XIII. Yüzyıldan itibaren yaklaşık 500 yıl boyunca Anadolu’da etkili olmuş, Ahi Evran tarafından kurulan bir kurumun adıdır. Ahilik hem sosyal hem de kültürel yapılara ait bir olgudur. Birbirini seven, birbirine saygı duyan, yardım eden, fakiri gözeten, yoksulu barındıran, çalışmayı bir ibadet sayan, din ve ibadet kurallarına sıkı sıkıya bağlı esnaf ve sanatkârların kurmuş oldukları iş teşkilatı manasına gelmektedir. Bu bağlamda Ahilik teşkilatları, kendi içerisinde doğruluk, karşılıklı yardım ve saygı esasından hareket ederek tarihten gelen bir ivmeyle Türkiye’nin ticari ve ekonomik hayatında büyük rol oynamış, zanaatkârlar yetiştirmiş ve yetişen bu esnaf teşkilatı tek taraflı çıkar endişesi ile hareket etmemiştir.

AHÎLİK PRENSİPLERİ

1- İYİ HUYLU VE GÜZEL AHLAKLI OLMAK

2- İŞİNDE VE HAYATINDA GÜVENİLİR OLMAK

3- AHDİNDE, SÖZÜNDE VE SEVGİSİNDE VEFALI OLMAK

4- SÖZÜNÜ BİLMEK, SÖZÜNDE DURMAK

5- GÜLER YÜZLÜ VE TATLI DİLLİ OLMAK

6- HATALARI YÜZE VURMAMAK

7- DOSTLUĞA ÖNEM VERMEK, TEVAZU SAHİBİ OLMAK

8- KÖTÜLÜK EDENLERE İYİLİKTE BULUNMAK

9- MAHİYETİNDEKİLERİ KORUMAK VE GÖZETMEK

10- ANAYA VE ATAYA HÜRMET ETMEK

11- DEDİKODUYU TERK ETMEK

12- KOMŞULARINA İYİLİK ETMEK

13- BAŞKASININ MALINA HIYANET ETMEMEK

14- CÖMERT, İKRAM VE KEREM SAHİBİ OLMAK

16- DAİMA HAKKI KULLANMAK, HAKKI SÖYLEMEK

17- SABIR EHLİ OLMAK, ÖFKESİNE HAKİM OLMAK

18- YAPTIĞI İYİLİKTEN KARŞILIK BEKLEMEMEK